สวัสดีผู้อ่านที่เข้ามาอ่านนะคะ ก็บทความนี้ก็คิดอยู่นานมากจะเขียนเรื่องอะไรดี ไม่อยากปล่อยให้บล็อคเงียบๆ เลยลองเขียนเรื่องส่วนตัว ประสบการณ์ที่ผ่านมาในชีวิตดีกว่า ว่ากว่าที่จะมาเป็นแบบนี้ ที่เห็นในทุกวันนี้ อดีตเป็นยังไง
เริ่มแรกเราก็จัดว่าเป็นเด็กที่ขี้แยมากๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะร้องไห้อะไรหนักหนา และก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเพื่อนถึงต้องชอบแกล้งเสมอ คงด้วยความที่ตัวเล็กและเป็นเด็กใหม่ตลอด ที่บอกว่าเป็นเด็กใหม่ตลอดเพราะตัวเราเองจะต้องย้ายโรงเรียนตามพ่อและครอบครัวบ่อยมาก โรงเรียนที่ย้ายก็ประมาณ 8 - 9 ที่ ด้วยความที่พ่อรับราชการเลยต้องย้ายเสมอ ทำให้ตั้งแต่เ็กจนโตน้อยมากที่จะมีเพื่อนสนิท เพราะอยู่ด้วยกันแค่แปปเดียวก็แยกจากกัน แต่ในทางกลับกันก็ดีใจจะไ้ด้ไม่ต้องเจอคนที่ไม่ชอบหน้าอีก เรื่องการบ้ายที่อยู่มันคงติดเป็นนิสัยจนมาถึงตอนโตนี้เลย ขนาดพ่อเสียไปแล้ว แต่ตัวเราเองก้ไม่อาจจะอยู่ที่ไหนเกิน 5-6 ปีได้ มันจะรู้สึกว่าอยากไปอยู่ที่ใหม่อีก อยากไปเจอที่ใหม่อีก 555+ นิสัยไม่ดีเลย
เอาไว้วันหลังจะมาเขียนต่อนะคะ แล้วพบกันในบทความต่อไปค่ะ บายยยย
